Werken als diëtist tijdens de coronacrisis

Hoe werkt de diëtist in tijden van corona? Eerstelijns diëtisten vertellen over hun ervaringen met beeldbellen, thuiswerken en het contact met hun patiënten. Creativiteit en flexibiliteit blijken nu noodzaak en: het echte persoonlijke contact wordt gemist.

Monique en Marjolein van Lijfstijl diëtisten: het nieuwe normaal

‘Tot 16 maart hadden wij nauwelijks ervaring met videobellen. Maar in zeer korte tijd is het voor ons nu heel normaal geworden. Wij kunnen als diëtisten de mensen op afstand gelukkig heel goed begeleiden. Mensen krijgen per mail of app bericht dat hun afspraak omgezet wordt naar een telefonisch- of videoconsult. We merken dat mensen het waarderen, accepteren en zeker het nut inzien van een videoconsult. Veel mensen maken een afspraak voor een vervolg videoconsult, dus dat zegt genoeg over het effect van behandelen op afstand. Zowel intakegesprekken als vervolgconsulten gaan bij ons nu met videobellen. Het voedingsadvies versturen we per mail, of het wordt persoonlijk thuis bezorgd, na afloop van het consult. Af en toe een extra mailtje, belletje of appje wordt zeer gewaardeerd in deze tijd!’

Natascha Smoltsak van GoodFoodAdvice: geen schouderklopje

‘Ik mis het fysieke contact met de klant, een schouderklopje of een hand aanraken bij verdriet, of een knuffel. Je mist ook wat nuance als je niet tegenover elkaar zit. En videobellen is dodelijk vermoeiend. Ik ben best bang voor de toekomst voor mijn praktijk, omdat ik minder verwijzingen krijg. Aan de andere kant ben ik nu flexibeler dan ooit. Ik ben niet gebonden aan de tijden waarop ik mijn spreekuurruimte huur. Ik kan nu echt binnen 24 uur na verwijzing iemand zien. Als er eens een groter gat in de agenda valt, ga ik fietsen of lopen in het park, of een dutje doen, of een stukje haken, of een spelletje met een kind…. En er is altijd lekkere koffie en een verse lunch. Dat alles is relaxed. Gevolg van de flexibiliteit is wel dat de grenzen tussen werk en privé vervagen. Ik ben nu eigenlijk altijd aan het werk: nog even dit afmaken, nog even zus. Mijn administratie is nog nooit zo op orde geweest!’

Saskia van Os van Eet-Wijzer: het blijft behelpen

‘Als ondernemer is het lastig. Je werkt minder efficiënt, en ik ben vooral druk met heel veel niet declarabele zaken eromheen. Je moet afspraken opnieuw maken, beeldbelprogramma’s uitleggen aan je cliënten, van tevoren inloggen en links sturen, je bent meer tijd kwijt met uitwerken van je dossier en zaken nasturen en op papier zetten. Ik heb ook de zorg voor m’n medewerkers: hoe vul ik hun agenda nu de ketenzorg zowat op nul staat en er veel afspraken worden afgezegd? Voor de begeleiding van kinderen en hun ouders is deze situatie echt niet optimaal. Daar voel ik de meeste tekortkomingen door het op afstand werken. Je wilt kinderen zien, om goed te peilen hoe ze reageren. En ze vinden het niet zo prettig om door hun ouders gewogen en gemeten te worden. Aan de andere kant zijn kinderen wel weer het meest makkelijk en onbevangen met het beeldbellen. Ik had een jongetje van 10 die met de telefoon ging rondlopen, me voorstelde aan al z’n huisdieren, z’n knuffels op z’n kamer, zijn voetbaltenue showde, de inhoud van de koelkast en die ook het beeld op een tienermeisje richtte: “Kijk dit is mijn chagrijnige zus die geen zin heeft in haar huiswerk”.’

Lea Polak van Diëtheek: wees creatief

‘Ik had een cliënt die er helemaal doorheen zat. Ze miste overzicht en structuur omdat iedereen van haar gezin thuis was, in plaats van op het werk en op school. Tevens miste ze haar drukke sociale leven. Daardoor was ze meer gaan snoepen en meer wijn gaan drinken. Ik vroeg haar wat ze het meeste miste, en dat was het contact met haar vrienden, en het buiten zijn. Samen kwamen we op het idee dat ze al wandelend haar vrienden ging bellen. Toen zij dat eenmaal helder voor zichzelf had, viel er een last van haar schouders. Het vak van diëtist gaat over veel meer dan alleen maar voeding, het gaat over mensen, dat maakt het zo leuk!’

Everdien van der Leek van Diëtist Leiden: ik gun mezelf rust

‘In het begin van de crisis was ik vooral bezig met wat er allemaal niet meer kon, en maakte ik me zorgen. Maar daar werd ik alleen maar onrustig van. Ik heb vorig jaar heel hard gewerkt, door het schrijven van een boek en de actie “Red de diëtist”, en ik heb besloten om deze periode óók te gebruiken om bij te tanken, om nieuwe ideeën te bedenken en mezelf te ontwikkelen. Die gedachte brengt veel ruimte.’