Vitamine D gunstig voor overleving bij darmkanker

Mensen met darmkanker hebben een grotere overlevingskans naarmate ze hogere vitamine D-concentraties in het bloed hebben. Dat blijkt uit onderzoek, waarop voedingswetenschapper Vera Wesselink op 12 oktober promoveert aan Wageningen University & Research. Een mogelijk onderliggend mechanisme hiervoor is het ontstekingsremmend effect van vitamine D.

Omvangrijk darmkankeronderzoek

Wesselink maakte onder meer gebruik van gegevens uit de COLON-studie, een prospectieve cohortstudie waarin ruim 2.300 mensen met darmkanker tot gemiddeld 7 jaar na de diagnose zijn gevolgd. Bijna de helft van de darmkankerpatiënten bleek een tekort aan vitamine D te hebben. Het Gezondheidsraad-advies voor vitamine D-suppletie voor vrouwen vanaf 50 jaar en voor mannen vanaf 70 jaar werd ook niet goed opgevolgd. Het advies werd opgevolgd door slechts 34 procent van de vrouwen en 23 procent van de mannen uit deze leeftijdsgroepen.

Inflammatie

Ook ontdekte Wesselink dat lagere concentraties van vitamine D samenhingen met hogere gehaltes aan inflammatiemarkers in het bloed. Dat duidt volgens Wesselink op de aanwezigheid van laaggradige chronische inflammatie, wat een belangrijke rol speelt in het ziekteverloop van dikkedarmkanker. Hogere gehaltes aan inflammatiemarkers in het bloed gingen in het onderzoek samen met een lagere overleving en meer terugkeer van dikkedarmkanker. Wesselink: ‘Alles lijkt erop dat een hoge vitamine D-concentratie in het bloed de prognose van dikkedarmkanker positief beïnvloedt. Er is alleen nog een interventiestudie nodig om dit te bevestigen.’

Advies voor artsen

Op basis van haar onderzoek adviseert Wesselink artsen om de vitamine D-concentraties bij darmkanker goed in de gaten te houden, vooral bij patiënten die chemotherapie ondergaan of een vergevorderd stadium van de ziekte hebben. In haar onderzoek was er dan vaak sprake van lage concentraties. Daarnaast adviseert Wesselink mensen met dikkedarmkanker met klem om de richtlijnen voor suppletie met vitamine D op te volgen.

Bronnen: Wageningen University & Research en Alliantie voeding in de zorg