Naar de top met jouw team

Tijdens een bergbeklimming leef je op het scherpst van de snede en kan een goede samenwerking hét verschil maken. Hoe hoger, hoe minder energie en hoe extremer de omstandigheden. Dan telt elke gram in je rugzak en moet je beslissen wat écht belangrijk is. Bergbeklimster, coach en voormalig interimmanager Katja Staartjes nam de deelnemers mee “de bergen in” tijdens een sessie gesponsord door Sorgente. Ze deelde met prachtig beeld en een inspirerend verhaal de inzichten die ze op ijle hoogte kreeg.

Terug naar de basis

Staartjes is een ervaren klimster, die een aantal van de hoogste bergen heeft beklommen. Zo beklom ze in 1999 als eerste Nederlandse vrouw de Mount Everest met een internationaal georganiseerde expeditie. Eenmaal terug in Nederland vroegen journalisten haar op Schiphol wat er nog te beklimmen viel nu ze de top bereikt had. Staartjes gaf aan vooral een betere klimster te willen worden en zelf een expeditie te willen leiden. ‘Ik koos er bij mijn eigen expedities wel voor de regie te houden en met kleinere teams te werken. Dat gaf voordelen voor de wendbaarheid en communicatie.’ Staartjes heeft vooral in Azië veel expedities geleid. ‘Naast het klimteam gaat er meestal een kok mee naar het basiskamp en zijn er dragers om alle spullen naar dat basiskamp te vervoeren. Staartjes: ‘Bij het basiskamp komen we elke keer terug. Je doet een beklimming namelijk in stappen, van kamp naar kamp, omdat je niet in 1 keer naar de top kunt. Je lichaam moet de tijd krijgen om zich aan te passen. Je lichaam maakt dan extra rode bloedlichamen aan, je gaat sneller ademen en je hartslag gaat omhoog. Op hoogte geeft je lichaam prioriteit aan je hersenen, hart en longen. Daar gaat het meeste bloed naartoe waardoor je spijsvertering nagenoeg stil komt te liggen. Door tussendoor steeds terug te gaan naar het basiskamp, zorg je voor lichamelijk herstel, opname van meer zuurstof en je krijgt er de kans om bij te eten.’

Iedereen heeft een belangrijke rol

In het begin had Staartjes moeite met de functie van de dragers, maar nu kijkt ze daar anders tegenaan: ‘De dragers zijn heel trots op hun werk en zonder hen zijn wij niet succesvol. We zouden zelfs niet eens aan de klim kunnen beginnen. Iedereen in het team heeft een belangrijke rol.’ Ook de klimmers onderling moeten op elkaar kunnen vertrouwen. Staartjes: ‘Hoe hoger je komt, hoe belangrijker het is om initiatief te nemen en het voorop lopen af te wisselen. Je leert jezelf tijdens zo’n tocht wel kennen, zowel je kwaliteiten als beperkingen en het is logisch dat er soms onderling irritaties zijn. Een divers team maakt ook een sterker en synergetischer team. Het is daarom belangrijk dat je verschillen overbrugt en professioneel blijft.’ Sorgente beaamt dat: ‘Wij zijn er ook van overtuigd dat door je te focussen op de essentie, keuzes te maken, te vereenvoudigen en samen te werken, je uiteindelijk verder komt.’ Expedities hebben Staartjes meer geleerd over wendbaarheid, dat een goede basis en details belangrijk zijn en hoe waardevol het is om tijdens een reis het proces niet te vergeten en er inspiratie uit te halen. Maar vooral: alleen ben je vaak sneller, maar samen kom je verder. Staartjes: ‘Met topteams kun je bergen verzetten.’