‘Weinig diëtisten en voedingskennis in ziekenhuizen in de VS’

Diëtist Eline de Klerk is 24 jaar en doet momenteel in de Verenigde Staten (VS) onderzoek voor de afronding van haar master “Nutrition and Health” aan Wageningen University & Research. Ze vertelt onder meer dat de diëtistenopleiding in de VS een dure, universitaire studie is en dat er amper diëtisten in het ziekenhuis werken.

Liefde voor reizen

Voordat ik in Wageningen ging studeren heb ik de HBO opleiding Voeding en Diëtetiek afgerond aan de Hogeschool van Amsterdam. Tijdens mijn minor in het HBO kon ik stagelopen in het Academisch Ziekenhuis van Paramaribo in Suriname. En zo ontstond mijn liefde voor reizen. Dus toen ik de mogelijkheid kreeg om mijn masterthesis uit te voeren in het buitenland, was de beslissing snel genomen. Deze keer niet Zuid-Amerika maar Noord-Amerika. Wageningen Universiteit werkt met een stage/thesisdatabank waar je kan solliciteren op het onderwerp dat je interesseert. Ik koos voor de thesis opdracht in het oncologiecentrum in Penn State Cancer Institute waar ik momenteel werk binnen de ONE group (Oncology Nutrition and Exercise). Hier kijk ik in een bestaande dataset naar de invloed van beweging op lymfoedeem bij patiënten die borstkanker hebben gehad.

Diëtistenopleiding in de VS

Mijn eigen onderzoek heb ik voornamelijk op kantoor uitgevoerd. Gelukkig heb ik daarnaast de kans gekregen om te praten met patiënten en met diëtisten in opleiding. De opleiding ziet er in de VS heel anders uit. Voeding en Diëtetiek is daar een universitaire studie, waarin je eerst je bachelor afrondt in 4 jaar en vervolgens anderhalf jaar lang verschillende stages loopt. Dit kost gemiddeld tussen de 10.000 en 80.000 dollar, afhankelijk of je naar een staat- of privé-universiteit gaat. Ik begreep van de diëtisten in opleiding dat het vanaf volgend jaar verplicht wordt om ook een tweejarige master te volgen om als diëtist te kunnen werken. Dit kost zo’n 10.000 tot 60.000 dollar per jaar extra.

Diëtist zit niet in zorgverzekering

Naast mijn thesis heb ik in mijn periode in de VS een collega geholpen met het includeren van patiënten op de oncologie-afdeling. Hier kwam ik voor het eerst in contact met patiënten in het ziekenhuis. Aangezien ik afgestudeerd ben en geregistreerd sta in het kwaliteitsregister, stond er op mijn labjas “RD” (Registered Dietitian). Hierdoor vertelden patiënten mij van alles over hun voeding en ervaringen. En de verhalen die ik hoorde, waren vrij ernstig. Ten eerste: de zorgverzekering is in de Verenigde Staten heel anders geregeld. Zo is er bijvoorbeeld geen universele zorgverzekering. Patiënten of familie moeten zelf een diëtist in consult vragen. Er werken slechts enkele diëtisten in het ziekenhuis. Op de afdeling oncologie van het grote academische ziekenhuis waar ik onderzoek doe, is geen enkele diëtist in dienst… De diëtisten die op andere afdelingen werken, worden niet bij het behandelprotocol meegenomen omdat ze vaak niet in het verzekeringspakket van de patiënt zitten. Als er al een verzekeringspakket is. Daarnaast bestaat het concept van multidisciplinaire samenwerking in de VS nauwelijks. Dit raakt mij en daarom ben ik samen met medestudent Ilse Schilderinck die hier ook onderzoek doet, bezig om voedingsmateriaal te ontwikkelen voor de patiënten en artsen. Op die manier hopen wij dat het belang van voeding beter wordt ingezien, ook bij artsen.

Andere eetgewoontes

Tijdens mijn verblijf hier valt me op hoe anders het voedingspatroon van Amerikanen is. Ontbijt bestaat bijvoorbeeld uit zoete varianten als muffins, donuts, wafels, bagels en andere zoete broodjes. Tussendoortjes zijn ook voornamelijk suikerhoudende producten. Lunch bestaat meestal uit “left-overs” van de warme maaltijd van de vorige dag. Dit zijn bijvoorbeeld pasta- of rijstgerechten met weinig groenten. De warme maaltijd is dus vergelijkbaar met de lunch. Verder staan de VS bekend om de grote porties, bijvoorbeeld van suikerhoudende dranken. Wat in Nederland een medium-portie zou zijn, is in de VS een small-portie. Zo zie ik – ook bij kinderen – dat een portie van 24 fluid ounces (ongeveer 700 ml) soms meerdere keren per dag wordt geconsumeerd. Daarnaast is er een matige groente- en fruitconsumptie, wat verklaarbaar is door de hoge prijzen van deze producten. Zo kost een bakje cherrytomaten soms wel 4 dollar en een reep chocola slechts 50 cent. Natuurlijk verschillen gezonde en ongezonde producten in Nederland ook wel van prijs, maar de prijsverschillen vind ik in de Verenigde Staten een stuk groter. Dit maakt gezond eten moeilijker voor gezinnen met een lager inkomen.

Gebrek aan voedingskennis

Inmiddels ben ik bijna klaar mijn thesis en mijn tijd hier. Studeren in het buitenland geeft je niet alleen een ontwikkeling in je vakgebied, maar ook een ontwikkeling in persoonlijkheid. In Suriname was er een gebrek aan voeding in het ziekenhuis en daardoor leerde ik flexibeler en oplossingsgerichter te zijn. In de VS leerde ik geduldiger te zijn, omdat ik moest omgaan met een gebrek aan voedingskennis en voedingsbelang in het ziekenhuis. Hopelijk kan ik al deze ervaringen meenemen in mijn toekomstige carrière.

Wil je ook in de rubriek “De praktijk”? Stuur een mail naar info@nieuwsvoordietisten.nl.