Ook voor de tweede lijn

‘Is die mediatraining van jullie ook geschikt voor diëtisten in de tweede lijn?’, vroeg iemand me op Facebook. ‘Natuurlijk!’, was mijn antwoord. Maar die vraag zette me wel aan het denken. Hoe zit het met de relatie tussen eerste- en tweedelijnsdiëtisten? Komt daar zo langzamerhand niet een te grote kloof?

Laat ik even wat knuppels in het Hoenderdos gooien (ik heet niet voor niks zo, tenslotte). Dit zijn de verschillen tussen diëtisten in de eerste en de tweede lijn:

1. Diëtisten in de eerste lijn zijn echte ondernemers. Zichtbaar zijn op social media en in de pers is voor hen de gewoonste zaak van de wereld. Eerstelijners worstelen wel vaak met de tarieven, het aantal uren en de administratieve eisen van de zorgverzekeraar. Soms verdienen ze te weinig, bijvoorbeeld voor een pensioenvoorziening. De actie “Red de diëtist” was er vooral voor de eerstelijnsdiëtist.
2. Diëtisten in de tweede lijn werken in een instelling. Ze hebben het daar goed voor mekaar, qua arbeidsvoorwaarden. Ze krijgen elke maand een vast salaris op hun rekening gestort. En er is zelfs pensioen en vakantiegeld! Wel blijft hun werk vrij onzichtbaar in de media. Voor een goede naam naar buiten toe zijn ze vooral afhankelijk van het imago van hun instelling en van de inzet van hun leidinggevenden of specialisten.

Ik chargeer enorm natuurlijk. Maar dat doe ik expres. Het is namelijk niet alleen tijd dat eerstelijnsdiëtisten betere voorwaarden krijgen voor vergoeding en uren. Het is óók tijd dat de tweedelijnsdiëtist veel meer van zich laat horen. Jij kunt – door je verhaal te vertellen in de media – de diëtist meer onder de aandacht brengen. Dat werkt uiteindelijk ook door in je instelling. Je krijgt meer waardering en komt bijvoorbeeld bij het management meer in beeld. En ja, in een instelling heb je te maken met een communicatie-afdeling en regels over het benaderen van de pers. Gaan we het ook over hebben in de training!

Werk je in een instelling? Laat de buitenwereld maar eens weten hoe ongelooflijk gecompliceerd een dieet bij een stofwisselingstoornis kan zijn, hoe veel gespecialiseerde kennis je nodig hebt als diëtist in de psychiatrie, hoe pittig de strijd tegen ondervoeding is. Hoe uitdagend en mooi het werk ook is als diëtist in een instelling, elke dag weer.

Die verhalen missen we nu grotendeels in de media. Als we het ondernemerschap van de eerstelijnsdiëtisten zouden combineren met de specialismen van de tweedelijnsdiëtisten, dan zou dat elkaar versterken en een grote opsteker zijn voor ons beroep. Dus ja, doe mee met die mediatraining, en laat je horen tweedelijners!