Ook plantaardig eten versterkt oudere spieren

Een plantaardig eetpatroon stimuleert de spieraanmaak bij actieve ouderen evenveel als een eetpatroon met dierlijke eiwitten. Dat blijkt uit onderzoek van Jacintha Domić, promovendus bij Humane Voeding & Gezondheid aan Wageningen University & Research (WUR). Voorwaarde hierbij lijkt wel dat het plantaardige menu zorgvuldig samengesteld is qua eiwitkwaliteit.

Plantaardig versus omnivoor

Voor de Vold-studie onderzoekt Domić de effecten van de overstap naar plantaardig eten op de spieren van ouderen. In het eerste deel van haar onderzoek volgde ze 34 actieve ouderen (65 jaar en ouder), met een BMI tussen 23 en 32. Gedurende de proefperiode gebruikte de helft van de proefpersonen een omnivoor eetpatroon, de andere helft at plantaardig. Na 10 dagen wisselden de proefpersonen van eetpatroon. Om de voedingsinname zoveel mogelijk te waarborgen, werden alle maaltijden voor de proefpersonen op de campus van WUR bereid. Beide eetpatronen werden door diëtisten samengesteld en waren zoveel mogelijk gelijk qua hoeveelheid calorieën en eiwitten, alleen de eiwitbron verschilde. Zo kregen deelnemers bijvoorbeeld sojayoghurt in plaats van gewone yoghurt en kikkererwten of vleesvervangers in plaats van vlees.

Geen verschil in spieraanmaak

Om te bestuderen hoe snel aminozuren in de spieren werden ingebouwd, gebruikte Domić zogenoemd zwaar (drink)water. Dit water bindt een moleculair vlaggetje op de waterstofatomen aan de aminozuren in het lichaam van de proefpersonen. Uit metingen bleek dat er geen verschil was in spiereiwitsynthese tussen de eetpatronen. Dat betekent dat de spieren evenveel eiwit opnamen en gebruikten, ongeacht of de eiwitten van een plantaardige of dierlijke bron zijn.

Verrassende bevindingen

Domić had verwacht dat een plantaardig dieet minder effectief zou zijn, omdat planteneiwitten doorgaans minder van de specifieke spierstimulerende aminozuren als leucine of valine bevatten dan dierlijke eiwitten. ‘Daarnaast bevatten plantaardige voedingsmiddelen ook verhoudingsgewijs minder eiwitten, de kwantiteit is lager. Daarom zou je in absolute hoeveelheden meer moeten eten om voldoende bouwstenen binnen te krijgen via plantaardige voeding. Maar ouderen hebben vaak een lagere eetlust, en een hogere eiwitbehoefte’, licht ze toe.

Goede eiwitkwaliteit en fysieke activiteit

De bevindingen zijn volgens de onderzoeker mogelijk te verklaren door het door onderzoeksdiëtisten opgestelde menu. Het eetpatroon was uitgebalanceerd, met een ruime hoeveelheid eiwit en producten met een relatief goede eiwitkwaliteit in vergelijking tot de meeste plantaardige voedingsproducten. Een andere verklaring kan zijn dat alle deelnemers zeer actief waren, met een gemiddelde van 12.500 stappen per dag. Hoe meer fysiek actief iemand is, hoe meer eiwit-gevoelig de spieren zijn. Domić vermoedt dat de eiwitkwaliteit dan minder uitmaakt, omdat spieren deze bouwstenen toch graag willen opnemen. Het zou ook kunnen dat de verminderde eiwitgevoeligheid in spieren van ouderen niet per se het gevolg is van veroudering, maar van verminderde fysieke activiteit, aldus Domić.

Vervolgonderzoek naar lange termijn

De bevindingen zijn relevant voor de eiwittransitie, waarbij wordt gezocht naar duurzamere eiwitbronnen. Domić is inmiddels bezig met vervolgonderzoek voor de Vold-studie, waarin ze het effect van een langdurig plantaardig dieet op spiermassa bestudeert. Ook onderzoekt ze of krachttraining extra voordelen biedt bij een plantaardig eetpatroon. De Vold-studie is onderdeel van de Regiodeal Foodvalley.

Bron: Resource Online