Nieuw vitamine K-beleid voor baby’s

De Gezondheidsraad adviseert om over te stappen op een ander beleid voor de toediening van vitamine K aan baby’s. Het huidige orale toedieningsbeleid werkt niet optimaal. In Nederland komen bloedingen door vitamine K-tekort bij baby’s vaker voor dan in landen waar pasgeborenen een injectie met vitamine K krijgen. Dat schrijft de raad in een advies aan het ministerie van VWS.  

Vitamine K voor pasgeborenen

Baby’s hebben weinig vitamine K in hun bloed, omdat deze vitamine nauwelijks door de placenta gaat. Hierdoor hebben ze een verhoogd risico op (hersen)bloedingen, vooral in de eerste 3 levensmaanden. Dergelijke bloedingen komen niet vaak voor, maar kunnen zeer ernstig zijn, zeker als het hersenbloedingen betreft. In veel landen krijgen pasgeborenen een injectie met vitamine K om het risico op inwendige bloedingen te verkleinen. In Nederland dient de zorgprofessional die tijdens de bevalling aanwezig is direct na de geboorte een dosis vitamine K toe via druppels in de mond. Daarna krijgen ouders het advies om baby’s die borstvoeding krijgen dagelijks vitamine K-druppels te geven, tot de leeftijd van 3 maanden.  

Intramusculaire toediening meest veilig

Voor pasgeborenen met een verstoorde vetopname is orale toediening minder veilig. De gezondheidsraadcommissie heeft daarom buitenlandse toedieningsvarianten beoordeeld waarvan gegevens over de werkzaamheid en veiligheid beschikbaar zijn.  Vitamine K toedienen met een eenmalige injectie in de spier direct na de geboorte werkt het best volgens de commissie. Met dit zogeheten intramusculaire beleid kan de meeste gezondheidswinst behaald worden.  

Veilige orale varianten

Er zijn ook 2 orale varianten waarmee volgens de commissie gezondheidswinst geboekt kan worden. Bij die varianten zijn de orale doses hoger en minder frequent dan bij het huidige Nederlandse beleid. Als implementatie van intramusculair toedieningsbeleid niet haalbaar is, adviseert de commissie om over te stappen op een van deze orale alternatieven. De commissie stelt hierbij als voorwaarde dat dat orale beleid optimaal geïmplementeerd kan worden, zodat de verwachte gezondheidswinst ook daadwerkelijk kan worden bereikt. 

Bron: Gezondheidsraad