N = 1

In wetenschappelijk onderzoek gaat het altijd om méér. Allereerst draait het om de grote getallen. Voor een studie met 10 of 20 personen trekt men de academische neus op. Nee, het moeten het liefst honderden, nee duizenden mensen zijn.

Het gaat in de wetenschap ook om méér tijd. Proefpersonen kunnen 2 weken worden gevolgd maar ach… dat is dan hooguit een pilot. Een jaar lang onderzoek doen is al een stuk beter, maar de ultieme natte droom van elke onderzoeker is wel om mensen jarenlang te volgen. Méér geld. Daar draait het natuurlijk ook om in de wetenschap. Onderzoek doen is duur en iedereen is altijd op zoek naar subsidie of geldkranen die open staan. Soms accepteert men noodgedwongen “gekleurde subsidies” van fabrikanten of bijzondere leerstoelen.

Voedingsonderzoek is nog superjong. Er wordt pas 50 jaar voedingsonderzoek gedaan en het laatste vitamine (foliumzuur) werd pas 75 jaar geleden ontdekt. We zijn nog volop aan het leren. Langzaam maar zeker ontgroeien we dat verfoeide nutritionisme (hoewel sommige Wageningse brontosauriërs zich er nog aan vastklampen), en meer en meer richten we onze pijlen op voedingsmiddelen en voedingspatronen. En héél voorzichtig zetten we ook de eerste stapjes naar het onderzoeken van voedingstherapie. In dit tempo duurt het nog minstens 100 jaar voordat we eindelijk de waarde van een gezond voedingspatroon en van het juiste dieet kunnen inschatten en doelmatig inzetten.

Dat duurt me te lang.

Daarom wil ik pleiten voor de kracht van minder. Ik doe een pleidooi voor de revival van N=1.

Ik geloof in de kracht van de goed omschreven en gedocumenteerde casus, die aantoont wat het effect van voeding kan zijn. Ik wil dat de diëtisten in Nederland hier het voortouw nemen. Stel nou dat alle paramedisch werkende diëtisten ieder jaar één casus uitwerken, dan komen er duizenden casussen beschikbaar. En als elke diëtist van slechts 10 patiënten de cijfers verzamelt, dan…. Ja, dan hebben we dus toch ineens grote getallen, plus een rijke bron van informatie, ervaringen en gegevens.

Dat wordt een boost voor de voedingswetenschap, en ook voor ons eigen zelfvertrouwen én imago. Het enige wat we nodig hebben is een slimme diëtist-onderzoeker die een goed stramien maakt voor onze N=1 ervaringen. Dan kunnen we aan de slag.

Doe je mee?

Gepubliceerd op 22 januari 2018

Door Karine Hoenderdos

Reageer op dit artikel

  1. Marij Schusler 1 september 2021 at 16:58 - Reply

    Hoi Karine, leuk initiatief. Ben je al verder gekomen met het stramien?

    • Beroep: Anders
    • Indien anders: Apotheker
  2. Joke Huzen 6 december 2018 at 19:00 - Reply

    Hoi Karine,
    Wat een mooi initiatief. Ik ben werkzaam als gewichtsconsulent en in opleiding voor Diëtiste.
    Helaas kan ik door tijdsgebrek geen stramien maken, maar ik doe graag mee met het onderzoek.

    • Beroep: Gewichtsconsulent

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.