Emotionele eters met lage cortisol-stressreactie eten meer

Hoog-emotionele eters die weinig cortisol maken in reactie op stress, blijken bijna 3 keer zoveel te eten als hoog-emotionele eters met een hoge cortisolrespons (310 kcal tegenover 112 kcal). Bij de laag-emotionele eters heeft de cortisol-stressrespons geen invloed op de voedselinname onder stress. Zij eten over het geheel genomen minder bij stress dan in rust, wat ook een normale stressreactie is. Dit blijkt uit onderzoek naar het verband tussen stresshormonen in het lichaam en voedselhormonen. Het onderzoek onder leiding van prof. Tatjana van Strien is gepubliceerd in het meinummer van Psychoneuroendocrinology.

Van Strien: `Het is de zoveelste aanwijzing dat er bij veel emotionele eters iets anders aan de hand is dan een simpel voedingsprobleem. Zij vertonen vaak een omgekeerde stressreactie, een lage in plaats van een typisch hoge cortisol-stressreactiviteit. Dat kan te maken hebben met stressvolle levensgebeurtenissen in de vroege jeugd. Dit betekent dat we hoog-emotionele eters met een lage cortisol-stressreactie anders moeten behandelen, bijvoorbeeld door ze te leren hoe ze stress beter kunnen reguleren.’

Aan het onderzoek deden 46 proefpersonen (jonge vrouwen in de leeftijd van 20 jaar) mee, de helft met een hoge score voor hoog-emotioneel eten op de Nederlandse Vragenlijst voor Eetgedrag (NVE), de andere helft met een lage score op de lijst en dus niet gevoelig voor overeten bijnegatieve emoties. De proefpersonen kwamen 2 dagen naar de universiteit voor onderzoek. De eerste dag werden de proefpersonen rustig gemaakt door ze aan zachte lapjes stof te laten voelen, waarbij op 5 momenten speekselmonsters werden afgenomen die later werden onderzocht op de aanwezigheid van het stresshormoon cortisol. Na afloop werden ze naar een andere ruimte gebracht met op een tafel schaaltjes met etenswaren, waarvan de deelnemers naar believen mochten eten. De tweede onderzoeksdag kregen de deelneemsters een aantal stressvolle opdrachten, waaronder het geven van een mondelinge presentatie voor een jury. Opnieuw werd op 5 verschillende momenten speeksel afgegeven om te laten meten op cortisol.

Bron: Radboud Universiteit Nijmegen