‘Een stagiair houdt je een spiegel voor’

Het opleiden van stagiaires is goed voor het vak, maar vooral ook voor je eigen werk. Dat vindt diëtist Tina de Vries, stagecoördinator van de Hanzehogeschool in Groningen.

Hoeveel stagiaires bezorg jij jaarlijks een plek?

‘Dat verschilt natuurlijk van jaar tot jaar. Maar dit studiejaar waren er 120 studenten diëtetiek die een plek zochten. Het is elk jaar weer een flinke klus, maar het is op een haar na gelukt om iedereen een plek te geven.’

Wat zijn de populaire stageplekken?

‘Het valt me elk jaar weer op dat studenten heel graag stage willen lopen in de grote ziekenhuizen, zoals het UMCG of het Martiniziekenhuis. Ik denk dat ze zich daar gewoon het meeste bij kunnen voorstellen. Leuk vind ik dat het imago van het verpleeghuis sterk is verbeterd. Vroeger werd dat misschien als “saai” gezien, nu willen studenten er graag aan de slag. Het komt omdat het verpleeghuis meer een revalidatie-functie heeft gekregen, waardoor de diversiteit van het werk is toegenomen. Maar we hebben ook stageplekken buiten de zorginstellingen. In zelfstandige praktijken, bij voorlichtingsinstanties en in het bedrijfsleven bijvoorbeeld.’

Noem eens wat voorbeelden van leuke stageplekken?

‘Er zijn bijvoorbeeld stageplaatsen bij Vezet, een groenteverwerkingsbedrijf in de kop van Noord-Holland. Daar hebben stagiaires nieuwe smoothies op basis van groenten en fruit ontwikkeld. En bij snoepfabrikant Haribo hebben stagiaires gewerkt aan het bedenken van nieuwe snoepjes. Maar ook bij de GGD’s of in praktijken zijn vaak heel leuke stageplekken. Daar leren studenten bijvoorbeeld om les te geven of voorlichtingsmateriaal te ontwikkelen. Ik ben eigenlijk altijd bezig om stageplekken te bedenken. Ik ga regelmatig naar netwerkbijeenkomsten en benader bedrijven of instellingen als ik denk dat ze wel een student kunnen gebruiken. Ook zijn er studenten die zelf op zoek gaan. Dat soort ondernemende acties juichen we natuurlijk alleen maar toe.’

Waarom zouden meer diëtisten een stageplek moeten bieden?

‘Gelukkig is voor veel diëtisten het begeleiden van studenten een vanzelfsprekend onderdeel van het werk. Maar sommige diëtisten zien toch wel op tegen het werk. Het begeleiden is ook intensief, dat klopt. Maar meestal zijn de kosten in verhouding tot de baten. Als het goed is, kan de student aan het eind van destage taken van je overnemen. En er kunnen klussen geklaard zijn die al heel lang “op de plank” lagen. Bovendien houdt een stagiair je een spiegel voor. Je moet uitleggen waarom je de dingen doet zoals je ze doet. Soms is dat confronterend, zeker als de student je kritische vragen durft te stellen, maar uiteindelijk verbetert je eigen werk daardoor alleen maar. Stagiaires kunnen ook zorgen voor verbetering. Zo had ik laatst een stagiaire die ontdekte dat elke dietist uit het team een andere aanpak had op het gebied van diabetes. Dat was aanleiding om weer één lijn te gaan trekken.

De beloning is ook dat je een student ziet groeien: van onzekere student naar zelfverzekerde beginnende beroepsbeoefenaar. Tijdens een stage worden veel studenten echt volwassen. Dat is zo mooi om te zien!’