Dromen van een voedselbos

Kun je zelf wat veranderen als je je zorgen maakt over het klimaat, over uitputting van landbouwgrond en de kwaliteit van ons voedsel? Diëtist Paulien Kruiper dacht lange tijd dat ze in haar eentje niet zo veel kon veranderen. Maar nu heeft ze een plan waarvan haar hart sneller gaat kloppen: een voedselbos!

In deze blog in de rubriek “Praktijk” vertelt Paulien er meer over. Wil je ook bloggen over jouw werk of ken je een collega met een goed verhaal? Tip de redactie op info@nieuwsvoordietisten.nl.

Hier is het verhaal van Paulien:

Van sociaal geograaf naar diëtist

Mijn werkende leven begon ik als sociaal geograaf. Ik realiseerde me helaas al snel dat plannen schrijven voor een gemeente me weinig voldoening gaf, hoe interessant de wereld om me heen ook is. Na een carrièreswitch ben ik sinds 2013 diëtist met een eigen praktijk. Mensen zijn vaak verbaasd als ze over die omslag horen, het lijken verschillende werelden. Toch is dat niet zo en inmiddels komen beide vakgebieden samen in mijn droom om een voedselbos te beginnen!

Calimero

Die droom ontstond vanuit mijn zorgen over de wereld om me heen en de rol van eten daarin. Producten uit de hele wereld zijn het hele jaar voor weinig geld voorhanden in de supermarkt. Als vanzelfsprekend gooi je het in je mandje, want als het verkocht wordt zal het wel goed zijn, toch? Terwijl we natuurlijk wel beter weten als we er wél over nadenken: achter dat blinkende supermarktaanbod ligt een wereld die vaak minder mooi is: doorgeschoten schaalvergroting en mondialisering, uitgeputte landbouwgrond, boeren die geen eerlijke prijs krijgen en intensieve veehouderij waarin dieren ook niet eerlijk behandeld worden. En dan de klimaatverandering: we wisten het natuurlijk allang maar met de hittegolven van de laatste 3 zomers kon ik er niet meer omheen. Het zat me allemaal niet lekker. Moest ik hier zelf niet wat mee doen? Een Calimero-stemmetje in mijn hoofd heeft er lang voor gezorgd dat ik er niets mee deed. Wat zou ik in mijn eentje kunnen bereiken? Maar dat is nu veranderd!

Biodiversiteit

Ongeveer 2 jaar geleden hoorde ik voor het eerst over een voedselbos. Dat klonk mooi! Ik verdiepte me erin en ontdekte dat in zo’n bos van alles bij elkaar komt. Een voedselbos is een door mensen ontworpen en gemaakt cultuurlandschap, met als doel een zo hoog mogelijke voedselproductie. En tegelijkertijd het realiseren van een hoge biodiversiteit en tegengaan van klimaatverandering. Een voedselbos bestaat uit een combinatie van meerjarige soorten bomen, struiken en andere planten. Het voedselbos functioneert na aanleg zonder input, zoals mest en bestrijdingsmiddelen.

Lekker buiten

Vorig jaar wist ik het: dit is het, hier wil ik mee aan de slag. Want zo’n voedselbos is ook de plek bij uitstek waar ik als diëtist het liefst werk, namelijk lekker buiten! Coachen in de natuur heeft veel voordelen. Een natuurlijke omgeving zorgt ervoor dat je je makkelijker ontspant. Je tempo vertraagt en daardoor ook je denken waardoor je makkelijk inzichten opdoet. En een voedselbos heeft dan nog als extraatje dat je er kunt zien hoe ons eten op zijn eigen manier groeit. Het heeft zijn eigen tempo (geen stress!) en de natuur streeft naar overvloed (weg met schaarstedenken én lekker proeven). Lessen uit de natuur dus. Ik deed cursussen bij The Plant om meer hierover te leren. Met mijn man en kinderen fantaseerde ik over hoe fijn het zou zijn als we buiten gaan wonen bij ons eigen voedselbos.

Het plan groeit

Inmiddels zijn we een half jaar aan het zoeken naar een plek, in het zuidelijk deel van Friesland. Een boerderij of een woning met circa 1 ha. grond is het uitgangspunt. Gezien de overspannen woningmarkt is het geen sinecure om iets te vinden, en daarom is nu ook een grotere ontwikkeling in beeld. Wat als we nu eens een boerderij kunnen kopen die vanwege stikstof- of Natura2000-regels uitgekocht moet worden? En als zo’n boerderij te groot voor onszelf is, kunnen we het dan niet samen met gelijkgestemden doen? Bijvoorbeeld met iemand die een grote permacultuurtuin wil maken of iemand die extensief vee wil houden? Of samen met zorgverleners op andere vlakken dan diëtetiek die ook hun patiënten mee naar buiten willen nemen? Het plan groeit steeds meer in die richting. Ik geloof er ook in dat het samen met anderen nog veel mooier en groter kan worden en dat er dan nog veel meer mensen van kunnen meegenieten. Dus hierbij doe ik heel graag een oproep: spreekt mijn verhaal je aan en wil je ook zoiets moois realiseren? Dan kom ik heel graag met je in contact. Want dat voedselbos, dat gaat er komen!